ترجمه شده توسط پدر هوول کیم

آموزش اعتقادی در نماز 20. دعای شکرگذاری

خواهران و برادران عزیز سلام!

امروز دوست دارم در مورد دعای شکرگذاری صحبت کنم. بگذارید از حکایتی از حماسه انجیل لوک به این نکته اشاره کنم. هنگامی که عیسی از شهر عبور می کرد ، ده جذامی به او نزدیک شدند و فریاد زدند. “عیسی ، استاد! به ما رحم کن »(لوقا 17:13). می دانیم که در مورد جذامیان ، رنج جسمی با بیگانگی اجتماعی و مذهبی همراه است. آنها بیگانه هستند. (اما) عیسی از ملاقات آنها دریغ نکرد. (عیسی) گاهی از مرزهای قانون فراتر می رود ، جذامی را که نباید لمس شود لمس می کند ، آنها را در آغوش می کشد و آنها را شفا می دهد. اما در این حالت هیچگونه تماس فیزیکی با جذامیان وجود نداشت. پس از بهبودی آنها ، عیسی به قانون گفت كه اجساد آنها را به كاهنی كه به آنها مأمور شده بودند بررسی كنند كه آیا جذام بهبود یافته است نشان دهد (آیه 14). عیسی چیز دیگری نگفت. عیسی دعای آنها را شنید ، فریاد رحمت آنها را شنید ، و بلافاصله آنها را نزد کاهنان فرستاد.

جذامیان به عیسی اعتماد کردند ، اما تا زمان بهبودی در آنجا نماندند. من این کار را نکردم آنها به عیسی ایمان آورده و بلافاصله نزد کشیشان می روند. و هنگامی که نزد کاهنان می رفتند ، ده جذامی شفا یافتند. اگرچه کشیش ها باید شفابخشی خود را آزمایش کنند و مطمئن شوند که می توانند زندگی عادی داشته باشند. اما مهمترین نکته این است. به زودی فقط یکی از آنها بازگشت ، با صدای بلند خدا را ستایش کردند ، دیدند که او شفا یافته است و از عیسی سپاسگزارند. فقط یکی برگشت و 9 نفر دیگر به راه خود ادامه دادند. و عیسی اشاره کرد که او یک سامری بود که در آن زمان یهودیان با او به عنوان نوعی “بدعت” رفتار می کردند. عیسی می گوید: “آیا شما می گویید کسی جز این غریبه برای جلال دادن خداوند برنگشته است؟” (لوقا 17:18). این قسمت تأثیرگذار است!

این داستان ، به اصطلاح ، جهان را به دو قسمت تقسیم می کند. آنها به کسانی که قدردان نیستند و کسانی که سپاسگزار هستند تقسیم می شوند. برخی همه چیز را مسلم می دانند ، در حالی که دیگران همه را هدیه و لطف می دانند. “آموزه کلیسای کاتولیک” می گوید که “هر واقعه و هر نیازی می تواند انگیزه دعای شکرگذاری باشد” (2638). دعای شکرگذاری همیشه از اینجا شروع می شود. این کار با شناختی آغاز می شود که لطف همیشه مقدم است. ما قبل از اینکه حتی فکر کردن را یاد بگیریم ، اندیشه های خدا هستیم. قبل از اینکه دوست داشته باشیم یاد بگیریم ما را دوست داشتند. قبل از اینکه آرزو در قلب ما بوجود آید ، آرزوی (کسی) را دریافت کردیم. وقتی اینگونه به زندگی نگاه می کنیم ، “متشکرم” زندگی روزمره ما را راهنمایی می کند. اما ما غالباً فراموش می کنیم حتی بگوییم “متشکرم”.

برای ما مسیحیان ، “متشکرم” ضروری ترین نام مرموز است. این Eucaristia است (Eucharist ، Eucharist). در حقیقت ، این کلمه یونانی “Eucharist” به معنای “رینگراژیمیا” است. مسیحیان ، مانند همه مrsمنان ، خدا را به خاطر هدیه زندگی ستایش می کنند. زیستن یعنی بیش از هر چیز زندگی دریافت کرده اید. همه ما متولد شده ایم زیرا شخصی زندگی ما را می خواست. این فقط اولین بدهی از مجموعه بسیاری از بدهی ها (بدهی ها) است که در زندگی خود خواهیم داشت. این بدهی (بدهی) است که باید ارزیابی شود. حداقل یک نفر در زندگی ما با چشمانی تمیز و بدون قید و شرط به ما نگاه کرده است. آنها غالباً معلم یا کاتشیک هستند. اینها افرادی هستند که فراتر از نیاز بدهی به نقش خود عمل کرده اند. آنها قدردانی را در ما برانگیختند. و دوستی همیشه هدیه ای است که باید قدردان آن باشید.

این “متشکرم” که باید مدام بگوییم ، این “متشکرم” که مسیحیان با همه به اشتراک می گذارند ، در “برخورد با عیسی” رشد می کند. در اناجیل آمده است که عیسی غالباً کسانی را که هنگام مرگ با او ملاقات می کردند ، شادی و ستایش می کرد. داستان تولد عیسی پر است از افرادی که گشوده اند و برای آمدن منجی دعا می کنند. ما نیز فراخوانده شده ایم تا در این شادی بزرگ سهیم باشیم. داستان ده جذام درمان شده این موضوع را نشان می دهد. به طور طبیعی ، همه آنها از بازگرداندن سلامتی خود لذت می بردند و خوشحال بودند که موفق به فرار از قرنطینه اجباری نامرئی شدند که آنها را از جامعه خارج کرد. اما یکی از آنها شادی را به شادی افزود. او علاوه بر اینکه از بیماری جذام شفا یافت ، از ملاقات با عیسی لذت می برد. او نه تنها از بیماری رهایی یافت ، بلکه اکنون متقاعد شده بود که دوستش دارد. این کلید است. هنگامی که سپاسگزار هستید ، اعتماد به نفس خود را نسبت به اینکه مورد علاقه قرار گرفته اید ابراز کنید. این یک جهش بزرگ به جلو است. تا اطمینان داشته باشید که دوست داشته شده اید. کشف عشق است ، قدرتی که جهان را حفظ می کند. این همان چیزی است که دانته آن را عشق می نامد ، “که خورشید و ستارگان را به حرکت در می آورد” (آهنگ جدید ، بهشت ​​، آهنگ 33 ، خط 145). ما دیگر سرگردان نیستیم که اینجا و آنجا سرگردان باشیم. اینطور نیست ما خانه داریم ما در مسیح باقی می مانیم. و در این “خانه” ما به بقیه جهان می اندیشیم ، به طوری که بی نهایت زیبا به نظر می رسد. ما فرزندان عشق ، خواهران و برادران عشق هستیم. ما اهل فضل هستیم.

برادران و خواهران ، بگذارید همیشه سعی کنیم در لذت ملاقات با عیسی مسیح بمانیم. بگذارید شادی را پرورش دهیم. اما شیطان از هر وسوسه ای برای فریب ما استفاده می کند و سپس همیشه ما را غمگین و تنها می کند. اگر ما در مسیح باقی بمانیم ، هیچ گناه و تهدیدی مانع از ادامه سفر زندگی خود با شادی و همراهی با بسیاری از همراهان نمی شود.

اول از همه ، بیایید از سپاسگزار بودن غافل نشویم. اگر ما کسانی باشیم که قدردانی خود را اعلام می کنند ، جهان بهتر خواهد شد. حتی اگر امتیاز کم باشد. کافی است کمی امیدوار باشیم. دنیا به امید نیاز دارد. ما می توانیم حتی کمی امید را با قلبی سپاسگزار و نگرش سپاسگزارانه منتقل کنیم. همه چیز متحد است ، همه چیز به هم پیوسته است و هر یک از ما می توانیم نقش خود را به جای خود بازی کنیم. همانطور که پولس رسول در پایان پیام خود گفت ، راه رسیدن به سعادت است. “همیشه شاد باشید. مدام دعا کنید. برای همه چیز ممنون. این خواست خدا برای شما است که در مسیح عیسی زندگی می کنید. آتش روح القدس را خاموش نکنید »(اول تسالونیکیان 5: 17-19). خاموش نکردن آتش روح القدس برنامه زیبایی زندگی ماست. آتش روح القدس را در درون خود خاموش نکنید ، که این امر ما را به شکرگذاری می کشاند.

تولید مثل و توزیع غیر مجاز ممنوع است

(لطفاً هنگام نقل قول منبع را ذکر کنید ، خودسرانه ویرایش نکنید)