ترجمه شده توسط پدر هویول کیم

تعالیم اعتقادی در نماز 23. نماز را بخوانید

خواهران و برادران عزیز سلام!

چندین بار در تاریخ کلیسا وسوسه ایمان به مسیحیت درونی (cristianesimo intimistico) تأیید شده است ، که اهمیت مراسم مقدس عمومی را به رسمیت نمی شناسد. این گرایش استدلال می کند که خلوص دینی که به مراسم بیرونی (ادبی) متکی نباشد ، که اغلب به عنوان بارهای بی فایده یا مضر دیده می شود ، بیشتر است. ماهیت این نقد در شکل خاصی از مراسم یا شیوه خاصی از جشن نبود ، بلکه در خود مراسم مذهبی ، در یک نوع آیین مذهبی بود.

در واقع ، اشکال معنوی خاصی را می توان در کلیسا یافت که در لحظه شرعی نمی توانست به درستی ادغام شود. در حالی که بسیاری از ایمانداران با اشتیاق در مراسم ، به ویژه مراسم مذهبی روز یکشنبه شرکت می کنند ، آنها برای ایمان و زندگی معنوی خود در جاهای دیگر غذا می گیرند ، به همان شیوه سایر عبادت ها.

در دهه های اخیر پیشرفت های زیادی حاصل شده است. Sacrosanctum Concilium ، منشور مراسم مقدس شورای دوم واتیکان ، گره گشای این سفر طولانی بود. این منشور مجدداً بر اهمیت مراسم مقدس مقدس برای زندگی مسیحی به روشی كلی و ارگانیك تأكید كرد. مسیحیان در مراسم مقدس گفته اند که آنها مداخله عینی مورد نیاز این واقعیت را پیدا می کنند که عیسی مسیح یک ایدئولوژی یا احساس نیست ، بلکه یک فرد زنده است و راز او یک واقعه تاریخی است. دعاهای مسیحی با مداخلات خاص منتقل می شود. به زودی از طریق کتاب مقدس ، مقدسات ، آیین های مذهبی و جامعه تحویل داده شد. زندگی مسیحی نمی تواند از قلمروهای جسمی و مادی غافل شود. زیرا در عیسی مسیح این راهی نجات یافت. می توان گفت شما نیز باید با بدن خود نماز بخوانید. بدن نیز نماز است.

بنابراین ، هیچ معنویت مسیحی وجود ندارد که ریشه در جشن رمز و راز الهی نداشته باشد. “دكترین كلیسای كاتولیك” می گوید: “در آیین مقدس عرفانی كلیسا ، مأموریت مسیح و روح القدس برای اعلام ، تجسم و ابلاغ رمز و راز نجات در قلب دعا ادامه دارد” (2655). این مراسم مقدس به خودی خود فقط یک نماز خودجوش نیست ، بلکه چیزی اصیل تر است. یعنی عملی است که بر اساس تجربه کل مسیحیان بنا شده است. بنابراین ، نماز یک واقعه ، یک واقعیت ، یک حضور و یک جلسه است. این برخورد با مسیح است. مسیح از طریق نشانه های مرموز در روح القدس آشکار می شود. از این رو نیاز به مسیحیان ما برای مشارکت در رمز و راز الهی وجود دارد. به جرات می توانم بگویم که مسیحیت بی سابقه مسیحیت بدون مسیح است. (مسیحیت بی سابقه) مسیح کاملاً غایب است. حتی در مراسم ناچیزی که برخی مسیحیان در حین آزار و اذیت در زندان های خود زندانی یا جشن می گیرند ، مسیح در آنها حضور دارد و به فرزندان خود تسلیم می شود.

این مراسم مقدس به دلیل ب litعد عینی آن نیاز به مجاهدت دارد. این بدان دلیل است که لطف ریخته شده به این مراسم از بین نمی رود و هر شخص باید به تجربه زندگی خود برسد. “آموزه کلیسای کاتولیک” این را به شرح زیر توضیح می دهد. “(مiمن) معابد را در حین و بعد از مراسم و بعد از آن و بعد از آن درونی و تشبیه می کند” (2655). بسیاری از دعاهای مسیحیان ناشی از مراسم مذهبی نیستند ، اما مسیحیان تصور می کنند که همه دعاها از مراسم مذهبی ، شفاعت مرموز عیسی مسیح ناشی می شود. هر زمان که ما راز غسل تعمید را جشن می گیریم ، نان و شراب را در ماه مبارک مباهات مقدس می کنیم ، یا روغن بیماری را بر بدن یک فرد بیمار می مالیم ، مسیح آنجاست! مسیح کسی است که راه می رود و در هنگام شستن اندام ضعیف یک فرد بیمار یا تحقق اراده (کلمه) برای نجات جهان در هنگام شام آخر ، حضور دارد و حضور دارد.

دعای مسیحی به حضور مقدس عیسی مسیح تبدیل می شود. آنچه خارج از ماست ، بخشی از ما می شود. این مراسم مذهبی این امر را با حرکات طبیعی مانند غذا خوردن بیان می کند. جدول فقط “گوش دادن” نیست. جمله “من برای شنیدن مراسم مذهبی (من به کلیسای جامع) می روم” نادرست است. جرم ، گویی که تماشاچی هستیم و به تماشای چیزی که عبور می کند ، مستقل از ما ، نمی توانیم فقط آن را بشنویم. جدول همیشه “تمام” است. مراسم تشییع جنازه نه تنها توسط کشیشی که مراسم مذهبی را برگزار می کند ، بلکه توسط همه مسیحیانی که در آن شرکت می کنند برگزار می شود. مسیح در مرکز این امر است. همه ما در فضل و تنوع روحانی در اعمال مسیح شرکت می کنیم. زیرا او ، مسیح ، شخصیت اصلی مراسم مذهبی است.

مسیحیان در کلیسای اولیه عبادت خود را با نور و قدرت روح القدس و احیای حرکات و سخنان عیسی آغاز کردند. بنابراین زندگی آنها با این لطف به دست آمده می تواند فداکاری معنوی برای خدا شود. این رویکرد “انقلابی” واقعی بود. پولس رسول در نامه خود به رومیان چنین نوشت: «برادران ، بدن خود را به عنوان قربانی زنده و مقدس و مورد قبول خدا تقدیم کنید. این عبادت درستی است که باید ارائه شود »(رومیان 12: 1). زندگی ما به پرستش خدا فراخوانده می شود. اما این امر بدون نماز ، به ویژه بدون نماز آیین مقدس نمی تواند اتفاق بیفتد. این افکار وقتی به مراسم مذهبی می رویم به همه ما کمک می کند. “من می روم (به مراسم مقدس) تا با جامعه نماز بخوانم و (به مراسم مذهبی) با مسیحی که در آنجا حضور دارد دعا كنم.” به عنوان مثال ، هنگامی كه ما در راز غسل تعمید شركت می كنیم ، مسیحی وجود دارد كه تعمید می دهد. “اما پدر ، این فقط یک ایده است ، فقط راهی برای بیان آن است.” اینطور نیست این یکی از روشهای بیان نیست. مسیح (در واقع) در آنجا حضور دارد. در مراسم مذهبی ، با مسیح در کنار خود دعا کنید.

تولید مثل و توزیع غیر مجاز ممنوع است

(لطفاً هنگام نقل قول منبع را ذکر کنید ، خودسرانه ویرایش نکنید)