خرداد: عباس عبدی ، تحلیلگر سیاسی و اجتماعی ، در یادداشتی به لایحه مالیات بر درآمد مردم كه به مجلس ارائه شده و در آن آمده است كه مالیات باید بر درآمد و نه تورم تحمیل شود ، پاسخ می دهد.

جزئیات این یادداشت را می توانید در زیر بخوانید.

طرح مالیات بر درآمد مردم که در مجلس ارائه شده بیش از هر چیز جادویی است. این طرح به دولت انگیزه خواهد داد تا سیاست تورم بیش از حد را دنبال کند و بر دوش مردم سوار شود. موضوع این است که فرض کنیم سالانه 100٪ تورم داریم.

البته اتومبیل یا خانه من و شما تقریباً به همان میزان افزایش یافته است ، اما من و شما نه تنها سود نکرده ایم بلکه ضرر هم کرده ایم. خانه و ماشین امسال ما همان خانه و ماشین ما در سال گذشته است.

تا حدی از ارزش کمتری نیز برخوردار است زیرا استهلاک پذیر است. علاوه بر این ، ما هزینه های نگهداری آن را پرداخت کرده ایم ، اما افزایش قیمت آنها واقعی نیست ، این فقط یک مسئله حسابداری است. برای درک داستان ، بیایید از یک مثال استفاده کنیم.

فرض کنید در دهکده ای که هیچ ارتباطی با دنیای خارج ندارد ، کلیه خدمات و کالاها با پول مبادله می شوند. چوپان شیر و گوشت می فروشد. این کشاورز همچنین گندم و میوه و سایر اقلام را به فروش می رساند.

ما همچنین یک وام داریم ، نه پول واقعی به نام تومان که یک میلیون تومان است و در این روستا برای مبادله خدمات و کالاها استفاده می شود.

کدخدا از روستا می تواند پول جدید چاپ و منتشر کند. نقدینگی این روستا را به دو میلیون تن افزایش داد. با تغییر تولید ، ناگهان قیمت ها دو برابر می شوند.

اول از همه اینکه کدداد با این پول نیمی از کالاهای روستایی را برای خودش می خرد که ارزش واقعی ندارد !! از طرف دیگر ، چوپان هر گوسفند را صد هزار تن فروخت و اکنون نیز او دویست هزار تن می فروشد. در عوض ، او قبلاً کیلوگرم گندم را صد تن می خرید ، اما اکنون کیلویی دویست تن را خریداری می کند.

از نظر کشاورز و کشاورز ، ارزش مبادله ای تفاوتی نمی کند ، با این تفاوت که نیمی از دارایی آنها توسط کدخدا جمع می شود و سود آنها از نظر حسابداری دو برابر شده است.

حالا کدخدا آمده است و می گوید که من در این سود شرکت می کنم. در حالی که کل دهکده سودی کسب نکردند ، تنها کادودا یک میلیون تن را به دو میلیون تن تبدیل کرد و نیمی از آن را خودش گرفت. او نیمی از مبادلات دهکده را به سرقت برد و اکنون می خواهد در سود آشکار نیمی دیگر شرکت کند. این به معنای کاشت روستا در خاک سیاه است.

او مانند مردی است که شیر می فروشد ، دولت به اندازه شیر آب اضافه می کند ، سپس نیمی از شیر رقیق شده را برای خود می گیرد و بقیه سود را مالیات می دهد !! چند روز پیش برای خرید سبزیجات به یک فروشگاه میوه و سبزیجات مراجعه کردم. قیمت گوجه سبز را که روی 139000 تن نوشته شده دیدم ، گوجه فرنگی را ندیدم ، فکر کردم یک ریال است ، می خواستم یک کیلو بخرم ، دیدم کنار آن گوجه سبز بهتری وجود دارد.

پرسیدم آیا همین قیمت است ، او جواب داد نه ، 169000 تن بود! بله ، فهمیدم متوجه تومان نشده ام ، گفت چقدر باید بکشم؟ گفتم بگذارید خریدهای دیگری انجام دهم ، پس خرید می کنم! یک کیلوگرم گوجه سبز بیشتر از حقوق یک کارگر در روز است !! حالا فکر می کنید فروشنده این گوجه سبز از وضعیت خیلی خوبی برخوردار است؟ قطعاً اینگونه نیست ، او مجبور است چیزهای دیگری از آن پول خریداری کند که به همان میزان افزایش یافته است.

اگر این طرح با تورم چند صد درصدی در ونزوئلا اجرا شود ، در کمتر از چند سال تمام اموال مردم توسط دولت مالیات دریافت می شود. آن وقت دولت باید درآمد خود را مالیات بدهد !! مجلس انقلابی همین درک اقتصادی را دارد.

او نمی داند که آنها تورم را مالیات نمی دهند ، آنها درآمد را مالیات می دهند. برای کسانی که کالایی وارد می کنند و آن را خرید و فروش می کنند و سود آنها در هیچ کجا ثبت نمی شود ، البته آنها بخشی از این سود را صرف تبلیغات انتخاباتی می کنند.

منبع: اعتماد